أمیرُٱلْمُؤمنین علی سلام الله علیه :
اَلشَّرَفُ عِنْدَ ٱللهِ سُبْحٰانَهُ
بِحُسْنِ ٱلْأعْمٰالِ ،
لٰا بِحُسْنِ ٱلْأقْوٰالِ .
شرافت و بزرگى نزدِ خداوندِ سُبحان
به نیکویى کردارهاست،
نه به نیکویى گفتارها.
شرح غُرَرُالْحِکَم، جلد 2، ص 81.
امیر المؤمنین علی سلام الله علیه :
فَٱلنّٰاظِرُ بِٱلْقَلْبِ ، اَلْعٰامِلُ بِٱلْبَصیٖرَةِ ؛
یَکُونُ مُبْتَدَأُ عَمَلِهِ ،
أنْ یَعْلَمَ أ عَمَلُهُ عَلَیْهِ أمْ لَهْ ؛
فَإِنْ کٰانَ لَهُ مَضیٰ فِیٖهِ ،
وَ إِنْ کٰانَ عَلَیْهِ وَقَفَ عَنْهُ.
آنکه با چشمِ دل (و عقل) مینگرد و با بینش و بصیرت عمل میکند،
کارش را با این آغاز میکند
که آیا آن کارش به زیان اوست یا به سودش؛
اگر به سودش بود انجامش میدهد
و اگر به زیانش بود، از انجام آن خودداری می کند.
نهج البلاغة، خطبه 154.