شخص بصیر کارش را اینگونه آغاز می‌کند

 

امیر المؤمنین علی سلام الله علیه :

 

 

فَٱلنّٰاظِرُ بِٱلْقَلْبِ ،  اَلْعٰامِلُ بِٱلْبَصیٖرَةِ ؛

 

یَکُونُ مُبْتَدَأُ عَمَلِهِ ،

 

أنْ یَعْلَمَ أ عَمَلُهُ عَلَیْهِ أمْ لَهْ ؛

 

فَإِنْ کٰانَ لَهُ مَضیٰ فِیٖهِ ،

 

وَ إِنْ کٰانَ عَلَیْهِ وَقَفَ عَنْهُ.

 

 

آنکه با چشمِ دل (و عقل) می‌نگرد و با بینش و بصیرت عمل می‌کند،

 

کارش را با این آغاز می‌کند

 

که آیا آن کارش به زیان اوست یا به سودش؛

 

اگر به سودش بود انجامش می‌دهد

 

و اگر به زیانش بود، از انجام آن خودداری می کند.

 

 

نهج البلاغة، خطبه 154.