پذیرفتن عذر دیگران

 

امام حسین سلام الله علیه :

 

 

لَوْ شَتَمَنى رَجُلٌ فى هذِهِ الْاُذُنِ ــ وَ أَوْمى إلَى الْیُمْنى ــ

 

وَ اعْتَذَرَ لِى فِى الْاُخْرى لَقَبِلْتُ ذلِکَ مِنْهُ،

 

وَ ذلِکَ أَنَّ أمِیرَ الْمُؤْمِنینَ (علیه السلام) حَدَّثَنى أَنَّهُ سَمِعَ جَدِّى

 

رَسُولَ اللهِ (صلّى الله علیه و آله و سلّم) یَقُولُ :

 

لا یَرِدُ الْحَوْضَ مَنْ لَمْ یَقْبَلِ الْعُذْرَ مِنْ مُحِقٍّ أَوْ مُبْطِلٍ.

 

 

اگر مردی در این گوشم ــ اشاره به گوش راست خود کرد ــ

 

مرا دشنام دهد و در دیگری (گوشِ دیگر) از من عذرخواهی کند،

 

پوزش او را می‌پذیرم؛ چون که پدرم امیرالمؤمنین علىّ (علیه السلام)

 

از جدّم رسول خدا (صلّى الله علیه و آله و سلّم) روایت نمود:

 

کسى که پوزش و عذرخواهى دیگران را خواه مُوَجّه باشد

 

یا غیرموجّه نپذیرد، بر حوض کوثر وارد نخواهد شد.

 

 

إحْقاقُ الْحَقّ، جلد 11، ص 431.