رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم :
اَلْبِرُّ ما سَکَنَتْ اِلَیْهِ النَّفْسُ وَ اطْمَأَنَّ اِلَیْهِ الْقَلْبُ،
وَ الْاِثْمُ ما لَمْ تَسْکُنْ اِلَیْهِ النَّفْسُ وَ لَمْ یَطْمَئِنَّ اِلَیْهِ الْقَلْبُ
وَ إِنْ اَفْتاکَ الْمُفْتونَ ؛
نیکى آن است که جان و دل انسان با آن آرامش پیدا کند
و گناه آن است که جان و دل انسان با آن آرام نگیرد،
هر چند فتوا دهندگان (خلاف آن را) به تو فتوا دهند.
کَنْزُالْعُمّال، حدیث ۷۲۷۸.