امام مهدی سلام الله علیه :
وَ أمّٰا وَجْهُ ٱلْاِنْتِفٰاعِ بىٖ فىٖ غَیْبَتىٖ
فَکَٱلْاِنْتِفٰاعِ بِٱلشَّمْسِ
إِذٰا غَیَّبَهٰا عَنِ ٱلْأبْصٰارِ ٱلسَّحٰابُ
کیفیّت بهرهورى از من در دورانِ غیبتم،
مانند کیفیّتِ بهرهورى از آفتاب است
هنگامى که ابر آن را از چشمها پنهان سازد.
بِحارالأنوار ، جلد 52، ص 92؛
کمال الدین، جلد 2، ص 483.