گسترش دامنه ی عمل و نهی از آرزوهای بلند

 

امیر المؤمنین علی سلام الله علیه :

 

 

مَنْ أیْقَنَ أنَّهُ یُفٰارِقُ ٱلْأحْبٰابَ،

 

وَ یَسْکُنُ ٱلتُّرٰابَ، وَ یُوٰاجِهُ ٱلْحِسٰابَ،

 

وَ یَسْتَغْنِیٖ عَمّٰا خَلَّفَ، وَ یَفْتَقِرُ إلىٰ مٰا قَدَّمَ،

 

کٰانَ حَرِیَّاً بِقِصَرِ ٱلْأمَلِ وَ طُولِ ٱلْعَمَلِ؛

 

 

هر کس یقین داشته باشد از دوستان جدا خواهد شد

 

در دلِ خاک خواهد خُفت، حساب و کتابى در پیش دارد

 

آنچه بر جاى می‌گذارد به کارش نخواهد آمد

 

به آنچه پیش فرستاده نیازمند است، بنابراین

 

رشته آرزو را کوتاه و دامنه‌ی عمل را بیشتر گرداند.

 

 

بِحارُالأنوار، جلد 70، ص 167.