قٰالَ ٱللهُ تَبٰارَکَ وَ تَعٰالیٰ :
یَا بْنَ آدَمَ
فیٖ کُلِّ یَوْمٍ تُؤْتیٖ بِرِزْقِکَ
وَ أنْتَ تَحْزَنُ
وَ یَنْقُصُ مِنْ عُمْرِکَ
وَ أنْتَ لٰاتَحْزَنُ
تَطْلُبُ مٰا یُطْغیٖکَ وَ عِنْدَکَ مٰا یَکْفیٖکَ
ای فرزندِ آدم!
در هر روز رزق و روزی میرسد
و حال آن که تو غم روزی میخوری؛
و حال آن که از عُمرت کم میشود
ولی تو محزون نمیشوی؛
به دنبال چیزی هستی که تو را طاغی و یاغی میکند
در حالی که نزدِ تو چیزی است که کفایتت میکند.
بِحارُ الأنوار، جلد 73، ص 167، حدیث 31.