درخواست خیر و صلاح برای همه

 

امام صادق سلام الله علیه :

 

 

کانَ أبى رَضِىَ اللهُ عَنْهُ یَقُولُ فى دُعائِهِ:

 

رَبِّ أَصْـلِحْ لِى نَفْسِى فَاِنَّها أَهَمُّ الْأنْفُسِ اِلَىَّ،

 

رَبِّ أَصْـلِحْ لى ذُرِّیَّتى فَإنَّهُمْ یَدِى وَ عَضُدِى،

 

رَبِّ وَ أَصْلِحْ لِى أَهْلَ بَیْتى فَاِنَّهُمْ لَحْمِى وَ دَمِى،

 

رَبِّ أَصْـلِحْ لِى جَماعَةَ اِخْوَتى وَ اَخَواتِى وَ مُحِبِّىَّ

 

فَاِنَّ صَلاحَهُمْ صَلاحى.

 

 

پدرم که ـ رضوان خدا بر او باد ـ در دعاى خویش مى‌گفت:

 

خدایا نفْسم را اصلاح فرما، زیرا با اهمیت‌ترین کس براى من است.

 

خدایا فرزندانم را اصلاح فرما زیرا آنان دست و بازوى منند.

 

خدایا خانواده‌ام را اصلاح فرما، زیرا آنان گوشت و خونِ منند.

 

خدایا جمعِ برادران و خواهران و دوستانم را اصلاح فرما،

 

زیرا صلاحِ ایشان صلاحِ من است.

 

 

قُرْبُ الْإسْناد، ص 8، روایت 26.