حدیث نور

پیوندها

۲۷ مطلب با موضوع «امام رضا سلام الله علیه» ثبت شده است

 
امام رضا سلام الله علیه :
 
 
مَنْ تَصَدَّقَ وَقْتَ إِفْطٰارِهِ عَلیٰ مِسْکیٖنٍ بِرَغیٖفٍ
 
غَفَرَ ٱللهُ لَهُ ذَنْبَهُ
 
وَ کَتَبَ لَهُ ثَوٰابَ عِتْقِ رَقَبَةٍ مِنْ وُلْدِ إِسْمٰاعیٖلَ
 
 
هر کس وقتِ افطار بر مستمندی نانی صدقه دهد،
 
خداوند گناهان او را بیامرزد؛
 
 
و برای او پاداشِ آزاد کردنِ بنده‌ای از فرزندانِ
 
حضرت اسماعیل عَلیٰ نَبِیِّنٰا وَ آلِهِ وَ عَلَیْهِ السَّلٰامُ را بنویسد.
 
 
وسائل الشّیعه، جلد 10، ص 316.
 
 
امام رضا سلام الله علیه :
 
 
لَوْ خَلَتِ ٱلْأرْضُ طَرْفَةَ عَیْنٍ مِنْ حُجَّةٍ
 
لَسٰاخَتْ بِأهْلِهٰا.
 
 
اگر زمین یک چشم برهم زدن از حجّت خدا خالی باشد،
 
اهل خود را در خود فرو می‌برد.
 
 
عیون اخبار الرضا، ص 150 - 151؛
علل الشرایع، ص 77.
 
 
امام رضا سلام الله علیه :
 
 
قٰالَ رَسُولُ ٱللهِ: مَنْ أَدَّىٰ فَریٖضَةً
 
فَلَهُ عِنْدَ ٱللهِ دَعْوَةٌ مُسْتَجٰابَةٌ .
 
 
رسول خدا صَلَّی ٱللهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ فرمودند:
 
هر کس واجبى را انجام دهد،
 
نزدِ خدا دعایی مستجاب خواهد داشت.
 
 
میزان الحکمة، جلد 2، ص 880؛
صحیفة الإمام الرضا علیه السلام.
 
 
امام رضا سلام الله علیه :
 
 
اَلْمَرَضُ لِلْمُؤْمِنِ تَطْهیٖرٌ وَ رَحْمَةٌ ...
 
إِنَّ ٱلْمَرَضَ لٰایَزٰالُ بِٱلْمُؤْمِنِ
 
حَتّیٰ لٰایَکُونَ عَلَیْهِ ذَنْبٌ
 
 
بیماری، برای مؤمن
 
مایه‌ی پاکی (از گناهان) و رحمت است ...
 
بیماری، مؤمن را رها نمی‌کند
 
تا آن‌گاه که یک گناه هم بر او نماند.
 
 
بِحارُ الْانوار، جلد 78، ص 183.
 
 
امام رضا سلام الله علیه :
 
 
رَحِمَ ٱللهُ عَبْداً أحْییٰ اَمْرَنٰا
 
(قٰالَ ٱلرّٰاوِیٖ) فَقُلْتُ لَهُ: وَ کَیْفَ یُحْیِیٖ اَمْرَکُمْ؟
 
قٰالَ: یَتَعَلَّمُ عُلُومَنٰا وَ یُعَلِّمُهَا ٱلنّٰاسَ،
 
فَإِنَّ ٱلنّٰاسَ لَوْ عَلِمُوا مَحٰاسِنَ کَلٰامِنٰا لَاتَّبَعُونٰا.
 
 
خداوند رحمت کند بنده‌اى را که امر ما را احیا و زنده کند
 
(راوی:) عرض کردم: چگونه امر شما احیا و زنده مى‌شود؟
 
فرمود: علوم ما را بیاموزد و به دیگران تعلیم دهد،
 
قطعا اگر مردم خوبى‌ها و مَحاسِنِ کلامِ ما را بشنوند و بشناسند،
 
از ما خاندانِ رسالت پیروى خواهند کرد.
 
 
وسائل الشّیعه، جلد 18، ص 102؛
میزان الحکمة، جلد 8، حدیث 13797.
 
 
امام رضا سلام الله علیه :
 
 
لاٰ یَکُونُ ٱلرَّجُلُ عٰابِدَاً حَتَّىٰ یَکُونَ حَلِیٖماً.
 
 
مرد عابد نخواهد بود مگر آن که حلیم باشد.
 
 
الکافی، جلد 2، ص 112.
 
 
امام رضا سلام الله علیه :
 
 
اِسْتِعْمٰالُ ٱلْعَدْلِ وَ ٱلْإِحْسٰانِ مُؤْذِنٌ بِدَوٰامِ ٱلنِّعْمَةِ
 
 
به کارگیرى عدل و احسان و نیکویى
 
موجبِ دوام و باقى ماندنِ نعمت مى‌شود .
 
 
مُسْتَدْرَکُ الْوَسائل، جلد 11، ص 317.
 
 
امام رضا سلام الله علیه :
 
 
تَزٰاوَرُوا  تَحٰابُّوا وَ تَصٰافَحُوا وَ لٰاتَحٰاشَمُوا؛
 
 
به دیدنِ یکدیگر بروید تا یکدیگر را دوست داشته باشید
 
و دستِ یکدیگر را بفشارید و به هم خشم نگیرید.
 
 
بِحٰارُ الْأنْوٰار، جلد 78، ص 347.
 
 
امام رضا سلام الله علیه :
 
 
لَیْسَ مِنّٰا مَنْ لَمْ یَأْمَنْ جٰارُهُ بَوٰائِقَهُ .
 
 
از مـا نیست کسى کـه همسایه‏‌اش از شرّ او در امان نباشد .
 
 
عُیُون أخبارُ الرِّضا (علیه ‏السلام)، جلد 2، ص 24، حدیث 2؛
منتخب میزان الحکمة، ص 124.
 
 
امام رضا سلام الله علیه :
 
 
لا یَتِمُّ عَقْلُ امْرِءٍ مُسْلِمٍ حَتّى تَکُونَ فِیهِ عَشْرُ خِصالٍ:
 
أَلْخَیْرُ مِنْهُ مَأمُولٌ، وَ الشَّرُّ مِنْهُ مَأْمُونٌ،
 
یَسْتَکْثِرُ قَلیلَ الْخَیْرِ مِنْ غَیْرِهِ، وَ یَسْتَقِلُّ کَثیرَ الْخَیْرِ مِنْ نَفْسِهِ،
 
لا یَسْأَمُ مِنْ طَلَبِ الْحَوائِجِ إِلَیْهِ،
 
وَ لا یَمَلُّ مِنْ طَلَبِ الْعِلْمِ طُولَ دَهْرِهِ،
 
أَلْفَقْرُ فِى اللهِ أَحَبُّ إِلَیْهِ مِنَ الْغِنى،
 
وَ الذُّلُّ فِى اللهِ أَحَبُّ إِلَیْهِ مِنَ الْعِزِّ فِى عَدُوِّهِ،
 
وَ الْخُمُولُ أَشْهى إِلَیْهِ مِنَ الشُّهْرَةِ،
 
ثُمَّ قالَ علیه السلام: أَلْعاشِرَةُ وَ مَا الْعاشِرَةُ؟ قیلَ لَهُ: ما هِىَ؟
 
قالَ علیه السلام: لا یَرَى أَحَدًا إِلاّ قالَ: هُوَ خَیْرٌ مِنّى وَ أَتْقى.
 
 
عقل شخص مسلمان تمام نیست، مگر این که ده خصلت را دارا باشد:
 
1ـ از او امید خیر باشد
 
2ـ مردم از بدى او در امان باشند
 
3ـ خیر اندک دیگرى را بسیار شمارد
 
4ـ خیر بسیار خود را اندک شمارد
 
5ـ هر چه حاجت از او خواهند دلتنگ نشود
 
6ـ در عمر خود از دانش طلبى خسته نشود
 
7ـ فقر در راه خدایش از توانگرى محبوبتر باشد
 
8ـ خوارى در راه خدایش از عزّت با دشمنش محبوبتر باشد
 
9ـ به گمنامى تمایل بیشتری داشته باشد تا به شهرت
 
سپس فرمود: دهمین و چیست دهمین؟ به او گفته شد: چیست؟
 
فرمود:
 
احدى را ننگرد جز این که بگوید او از من بهتر و پرهیزکارتر است.
 

تُحَفُ الْعقول، صفحه 443.