دنیا، یاور آخرت

 

امام صادق سلام الله علیه :

 

نِعْمَ ٱلْعَوْنُ عَلَى ٱلْآخِرَةِ ، ٱلدُّنیا؛

 

نیکو یاورى است دنیا براى آخرت.

 

کافی، جلد ۵، ص ۷۲؛
توسعه اقتصادی بر پایه قرآن و حدیث، جلد 1، ص 70.
 

پیشوای پرهیزگاران

 

امیرالمؤمنین علی سلام الله علیه :
 

(در یادکردِ ویژگىِ پیامبر صلّى الله علیه و آله و سلّم)

 

فَهُوَ إمَامُ مَنِ اتَّقى، وَ بَصِیرَةُ مَنِ اهْتَدَى؛

 

 

او پیشواى پرهیزگاران و (چشمِ) بصیرتِ ره یافتگان است.

 

نهج البلاغه، خطبه ۹۴؛

فرهنگ‌نامه بصیرت، ص 108.
 

حرف‌های عالمانه

 

امیرالمؤمنین علی سلام الله علیه :

 

 

اَلنّاسُ أَبْنَاءُ مَا یُحْسِنُونَ وَ قَدْرُ کُلِّ امْرِئٍ مَا یُحْسِنُ

 

فَتَکَلَّمُوا فِی الْعِلْمِ تَبَیَّنَ أَقْدَارُکُمْ؛

 

 

مردم، فرزندان آن چیزند که نیک مى‌دانند

 

و ارزش هر انسان، چیزى است که نیک مى‌داند،

 

پس در دانش سخن بگویید تا ارزش شما آشکار شود.

 

 

کافی، جلد۱، ص۵۰؛

علم و حکمت، جلد 1، ص 38.
 

تکلیف و طاعت در حد توان

 

امام حسین سلام الله علیه :

 

 

مَا أخَذَ اللهُ طاقَةَ أحَدٍ إلاّ وَضَعَ عَنْهُ طاعَتَهُ،

 

وَ لا أخَذَ قُدْرَتَهُ إلاّ وَضَعَ عَنْهُ کُلْفَتَهُ؛

 

 

خداوند، توان کسى را نگرفت، جز آن که طاعتش را از او برداشت

 

و نیرویش را نگرفت، جز آن که تکلیفش را از او برداشت.

 

 

تُحَفُ الْعُقُول، ص ۲۴۶؛

حکمت نامه امام حسین (علیه السلام)، جلد 1، ص 100.
 

عملی معادل زیارت امام علیه السلام

 

امام رضا سلام الله علیه :

 

 

مَنْ لَمْ یَقْدِرْ عَلی زِیارَتِنا، فَلْیَزُرْ صَالِحِی مَوَالِینَا،

 

یُکْتَبُ لَهُ ثَوَابُ زِیارَتِنا

 

 

هر کس نتواند ما را زیارت کند،

 

پس دوستان و پیروان شایسته ی ما را زیارت کند،

 

تا پاداش زیارت ما برایش نوشته شود.

 

 

مسند الامام الرضا علیه السلام، جلد 2، ص 254.
 

فضیلت مسجد قُبا

 

رسول خدا صلّى الله علیه و آله و سلّم :
 

 

مَنْ أَتَى مَسْجِدِی (قُبَا) فَصَلَّى فِیهِ رَکْعَتَیْنِ، رَجَعَ بِعُمْرَةٍ؛

 

 

هر کس به مسجدِ من، یعنى مسجدِ قُبا بیاید و در آن

 

دو رکعت نماز بگزارد، با (پاداش) یک عُمره باز خواهد گشت.
 

 

کتاب من لا یحضره الفقیه، جلد ۱، ص ۲۲۹؛

فرهنگ‌نامه مسجد، ص 198.
 

مقدم داشتن دیگران

 

امیرالمؤمنین علی سلام الله علیه :

 

 

لا تَسْتَأْثِرْ عَلَیْهِ بِمَا هُوَ أحْوَجُ إلَیْهِ مِنْکَ؛

 

 

آنچه را که او (دیگرى) بدان نیازمندتر از توست، بهره خویش مساز.

 

 

المؤمن، ص 44؛

دانش نامه قرآن و حدیث، جلد 5، ص 288.
 

از نشانه‌های دانشمند

 

امام حسین سلام الله علیه :

 

 

مِنْ دَلائِلِ الْعَالِمِ إنْتِقادُهُ لِحَدِیثِهِ، وَ عِلْمُهُ بِحَقائِقِ فُنُونِ النَّظَرِ؛

 

 

از نشانه هاى دانشمند، نقد کردنِ گفته ی خود

 

و آگاهى به حقایقِ فنِّ مناظره است.

 

 

تُحَفُ العُقُول، ص ۲۴۸؛

حکمت نامه امام حسین (علیه السلام)، جلد 1، ص 26.
 

منتظران ثابت قدم

 

امام باقر سلام الله علیه :

 

 

یَأْتِى عَلَى النّاسِ زَمَانٌ یَغِیبُ عَنْهُمْ اِمَامُهُمْ

 

فَیَا طُوبَى لِلثّابِتینَ عَلى اَمْرِنا فِى ذلِکَ الزَّمانِ؛

 

 

زمانى بر مردم مى آید که امام و پیشواى آنان غیبت مى کند،

 

پس خوشا به حال کسانى که در آن زمان بر فرمانِ ما

 

استوار و ثابت قدم باشند.

 

 

بِحارالأنور، جلد 52، ص 145؛

دانشنامه امام مهدی علیه السلام، جلد 5، ص 404.
 

ایمان عجیب

 

رسول خدا صلّى الله علیه و آله و سلّم :

 

 

لَیْسَ إیمَانُ مَنْ رَآنِی بِعَجَبٍ وَ لکِنَّ الْعَجَبَ کُلَّ الْعَجَبِ

 

لِقَوْمٍ رَأَوْا أوْرَاقاً فِیهَا سَوَادٌ فَآمَنُوا بِهِ أوَّلِهِ وَ آخِرِهِ؛

 

 

ایمان آوردنِ کسى که مرا دیده شگفت آور نیست

 

بلکه شگفتى بسیار از مردمانى است که (تنها) برگه‌هایى

 

نوشته شده دیدند و از ابتدا تا انتها به آن، ایمان آوردند.

 

 

کَنْزُ الْعُمّال، ص 704؛

میزانُ الْحِکْمَه، ج‏لد 1، ص 468.