امام حسین سلام الله علیه :
وُجِدَ لَوْحٌ تَحْتَ حٰائِطِ مَدیٖنَةٍ مِنَ ٱلْمَدٰائِنِ مَکْتُوبٌ فِیٖهِ:
عَجِبْتُ لِمَنْ اَیْقَنَ بِٱلْمَوْتِ کَیْفَ یَفْرَحُ؟
وَ عَجِبْتُ لِمَنْ اَیْقَنَ بِٱلْقَدَرِ کَیْفَ یَحْزَنُ؟
وَ عَجِبْتُ لِمَنِ ٱخْتَبَرَ ٱلدُّنْیٰا کَیْفَ یَطْمَئِنُّ اِلَیْهٰا.
زیرِ دیوارِ شهرى از شهرها لوحى پیدا شد که در آن چنین نوشته شده بود:
تعجّب مى‌کنم براى کسى که به مرگ یقین دارد،
چطور شادى مى‌کند؛
و در شگفتم از کسى که سرنوشت را قبول دارد،
چگونه اندوهگین مى‌شود؛
و عجب دارم از کسى که دنیا را آزمایش کرده،
باز چگونه به آن اطمینان پیدا مى‌کند!
عُیُون اخبارُ الرِّضا (علیه السلام)، جلد 2، ص 48.