اعتماد به خدای متعال

 

امام حسین سلام الله علیه :

 

 

مَنِ ٱتَّکَلَ عَلیٰ حُسْنِ ٱخْتِیٰارِ ٱللهِ لَهُ،

 

لَمْ یَتَمَنَّ فیٖ غَیْرِ مَا ٱخْتٰارَهُ ٱللهُ لَهُ؛

 

 

هر کس بر حُسْنِ انتخابِ خداوند اعتماد دارد،

 

چیزی جز آنچه خدای متعال برایش برگزیده است آرزو نمی‌کند.

 

 

اَلرَّسالَةُ القشیریَّه، ص 195؛

حکمت نامه امام حسین (علیه السلام)، جلد 1، ص 118.

 

خوش گمانی

 

امیرالمؤمنین على سلام الله علیه :

 

 

اَلظَّنُّ الصَّوَابُ

 

مِنْ شِیَمِ اُولِی الْألْبَابِ؛

 

 

خوش‌گمانی،

 

از ویژگی‌هاى خردمندان است.

 

 

میزان الحکمه، جلد 6، ص 566؛

غرر الحکم، حکمت 1386.

 

بهترین میراث

 

امام صادق سلام الله علیه :

 

 

إنَّ خَیْرَ مَا وَرَّثَ الْآبَاءُ لِأَبْنَائِهِمُ الْأَدَبُ لَا الْمَالُ

 

فَإِنَّ الْمَالَ یَذْهَبُ وَ الْأَدَبَ یَبْقى؛

 

 

بهترین چیزى که پدران براى پسرانشان به ارث مى‌گذارند،

 

تربیت است، نه مال؛ چرا که مال مى‌رود و تربیت مى‌ماند.

 

 

کافی، جلد ۸، ص ۱۵۰، حدیث ۱۳۲؛

حکمت نامه کودک، جلد 1، ص 144.

 

خشوع امام مجتبی علیه السلام

 

امام سجّاد سلام الله علیه :

 

 

إنَّ الْحَسَنَ بْنَ عَلِیِّ بْنِ أبی طَالِبٍ علیه السلام ...

 

کانَ إذَا قَامَ فِی صَلاتِهِ تَرْتَعِدُ فَرَائِصُهُ بَیْنَ یَدَیْ رَبِّهِ عَزَّ وَ جَلَّ؛

 

 

حسن بن على بن ابى طالب علیه السلام هرگاه به نماز برمى‌خاست،

 

شانه‌هایش در برابر خداوند عزَّ و جلَّ، به لرزه مى‌افتاد.
 

 

امالی صدوق، ص ۲۴۴، حدیث ۲۶۲؛

دانشنامه قرآن و حدیث، جلد 10، ص 186.

 

فقیه کامل

 

امیرالمؤمنین علی سلام الله علیه :

 

 

اَلْفَقِیهُ، الَّذِی لایُقَنِّطُ النَّاسَ مِنْ رَحْمَةِ اللهِ

 

وَ لایُؤْمِنُهُمْ مَکْرَ اللهِ ... وَ لایُرَخِّصُ لَهُمْ فِی مَعاصِی اللهِ تَعَالَى؛

 

 

فقیه ( ِ کامل) کسى است که

 

مردم را از رحمتِ خدا مأیوس نکند و از مکر او ایمَنِشان ندارد ...

 

و اجازه معصیت خداى متعال را به آنها ندهد.

 

 

نَثْرُ الدُّرّ، جلد ۱، ص ۳۱۸.

 

تو همان روزهایی هستی که سپری می‌کنی

 

امام حسین سلام الله علیه :

 

 

یَا ابْنَ آدَمَ! إنَّمَا أنْتَ أیّامٌ، کُلَّمَا مَضَی یَوْمٌ ذَهَبَ بَعْضُکَ

 

 

ای فرزند آدم! تو همان روزهایی هستی که سپری می‌کنی،

 

هر روزی که می‌گذرد، بخشی از وجود تو از دست می‌رود.

 

 

إرْشادُ الْقُلُوب، جلد 1، ص 40.

 

سبقت در کار خیر

 

امام حسین سلام الله علیه :

 

 

أیُّهَا النَّاسُ! نَافِسُوا فِی الْمَکَارِمِ وَ سَارِعُوا فِی الْمَغَانِمِ

 

 

ای مردم! در انجام کارهای نیک بر یکدیگر سبقت بگیرید

 

و در سود بردن از پاداش های اخروی شتاب کنید.

 

 

کَشْفُ الْغُمَّه، جلد 2، ص 29.

 

یاد مرگ

 

امام حسین سلام الله علیه :

 

 

یَا ٱبْنَ آدَمَ !

 

أُذْکُرْ مَصْرَعَکَ وَ فیٖ قَبْرِکَ مَضْجَعَکَ

 

وَ مَوْقِفَکَ بَیْنَ یَدَیِ ٱللهِ،

 

تَشْهَدُ جَوَارِحُکَ عَلَیْکَ

 

 

ای فرزند آدم!

 

یاد کن مرگِ خویش را، و خوابیدنِ خود را در قبرت،

 

و ایستادنِ خودت را در برابر خداوندِ متعال،

 

در حالی که اعضایت بر علیه تو شهادت می‌دهند.

 

 

إرْشادُ الْقُلُوب، جلد 1، ص 29.

 

ریشه‌ی اصلی گناهان

 

رسول خدا صلّى الله علیه و آله و سلّم :

 

 

حُبُّ ٱلدُّنْیا أَصْلُ کُلِّ مَعْصِیَةٍ،

 

وَ أوَّلُ کُلِّ ذَنْبٍ؛

 

 

دنیادوستى، ریشه هر نافرمانى،

 

و آغاز هر گناهى است.

 

 

تنبیه الخواطر، جلد ۲، ص ۱۲۲؛

دنیا و آخرت از نگاه قرآن و حدیث، جلد 1، ص 384.

 

بهشت، با یکی از این سه کار

 

امام صادق سلام الله علیه :

 

 

ثَلاثٌ مَنْ أتَى اللهَ بِوَاحِدَةٍ مِنْهُنَّ أوْجَبَ اللهُ لَهُ الْجَنَّةَ

 

ألْإِنْفاقُ مِنْ إقْتارٍ، وَ الْبِشْرُ لِجَمِیعِ الْعَالَمِ، وَ الْإِنْصافُ مِنْ نَفْسِهِ؛

 

 

 

هر کس یکی از این سه کار را به درگاه خدا ببرد،

 

خداوند بهشت را بر او واجب می‌گرداند؛

 

انفاق در تنگدستی، گشاده‌رویی با همگان و رفتارِ مُنصفانه.

 

 

دانشنامه قرآن و حدیث، جلد 13‎، ص 36.

کافی، جلد 2، ص 103، حدیث 2.