چهار نشانه‌ی غافل

 

رسول خدا صلّى الله علیه و آله و سلّم :
 

 

عَلامَةُ الْغَافِلِ فَأَرْبَعَةٌ: اَلْعَمْىُ وَ السَّهْوُ وَ اللَّهْوُ وَ النِّسْیانُ؛

 

 

نشانه‌ی غافل، چهار چیز است:

 

کورى، اشتباه کردن، سرگرمى، و فراموشى.
 

 

تُحَفُ الْعُقُول، ص ۲۲؛

علم و حکمت، جلد 1، ص 234.

 

سه چیز با برکت

 

رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم :

 

 

ثَلاثٌ لَوْ یَعْلَمُ النّاسُ مَا فِیهِنَّ مَا اُخِذْنَ اِلّا بِسَهْمَةٍ

 

حِرْصاً عَلى مَا فِیهِنَّ مِنَ الْخَیْرِ وَ الْبَرَکَةِ: اَلتَّـأْذینُ بِالصَّلاةِ

 

وَ التهْجِیرُ بِالْجَماعاتِ وَ الصَّلاةُ فِى اَوَّلِ الصُّفُوفِ؛

 

 

سه چیز است که اگر مردم آثار آن را مى‏‌دانستند،

 

به جهت حریص بودن به خیر و برکتى که در آن‌ها هست،

 

به قرعه متوسل مى‏‌شدند:

 

اذانِ نماز، شتاب به نماز جماعت و نماز در صفِ اول. 

 

 

کَنْزُالْعُمّال، حدیث ۴۳۲۳۵.

 

دوراندیشی، مانع پشیمانی

 

امام هادی سلام الله علیه :
 

 

اُذْکُرْ حَسَراتِ التَّفْرِیطِ بِأخْذِ تَقْدِیمِ الْحَزْمِ؛

 

 

حسرتِ کوتاهى کردن را با پیشه کردنِ دوراندیشى، یاد کن.
 

 

بِحار الأنوار، جلد 78، ص 370.

 

عیادت بیمار و برکت

 

رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم :

 

 

عَائِدُ ٱلْمَریٖضِ یَخُوضُ فِى ٱلْبَرَکَةِ

 

فَإِذٰا جَلَسَ ٱنْغَمَسَ فِیهٰا؛

 

 

عیادت کننده‌ی بیمار، در برکت فرو مى‏‌رود

 

و چون نزد بیمار بنشیند، در برکت غوطه‏ ور مى‏‌شود.

 

 

کَنْزُالْفَوائِد، جلد ۱، ص ۱۷۸.

 

حُسْن نیت در برادری

 

امام هادی سلام الله علیه :
 

 

إِذٰا حَلَلْتَ مِنْ أخیٖکَ فیٖ مَحَلِّ ٱلثِّقَةِ

 

فَٱعْدِلْ عَنِ ٱلْمَلَقِ إِلىٰ حُسْنِ ٱلنِّیَّةِ؛

 

 

هرگاه به برادرت اعتماد کردى،

 

به جاى مدح و ثنا در ظاهر، نیّتت را در باطن نیکو کن.
 

 

بِحار الأنوار، جلد 78، ص 37.

 

دانشمندان و دنیا دوستی

 

رسول خدا صلّى الله علیه و آله و سلّم :
 

 

ما أَتَى اللهُ عَبْداً عِلْماً فَازْدادَ لِلدُّنْیا حُبّاً إلاَّ ازْدادَ مِنَ اللهِ تَعالى بُعْداً؛

 

 

خداوند به هیچ بنده‌اى علمى که دوستی دنیا را زیاد می‌کند نبخشید،

 

مگر آن که دوری‌اش از خداوند متعال بیشتر شد.
 

 

اَلنَّوَادِر لِلرّاوَنْدِی، ص ۱۵۷، حدیث ۲۲۹؛

علم و حکمت، جلد 2، ص 592.

 

نام پیامبر و برکت

 

رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم :

 

 

مَنْ تَسَمى بِاسْمِى یَرْجُو بَرَکَتِى وَ یُمْنِى،

 

غَدَتْ عَلَیْهِ الْبَرَکَةُ وَ رَاحتَ اِلى یَوْمِ الْقِیامَةِ؛

 

 

هر کس به نام من نامگذارى کند و برکت و خجستگى مرا امید

 

داشته باشد، برکت به سوى او خواهد آمد و تا قیامت (باقى) خواهد بود.

 

 

کنْزُالْعُمّال، حدیث ۴۵۲۲۱.

 

دوستی دنیا و ترس از آخرت

 

رسول خدا صلّى الله علیه و آله و سلّم :
 

 

مَنْ أحَبَّ الدُّنْیا ذَهَبَ خَوْفُ الْآخِرَةِ مِنْ قَلْبِهِ؛

 

 

کسى که دنیا را دوست داشته باشد، ترس از آخرت از دلش برود.
 

 

بِحارالانوار، جلد 78، ص 315؛

دنیا و آخرت از نگاه قرآن و حدیث، جلد 1، ص 392.

 

 

حُبِّ دنیا را نمی‌سازی برون از دل چرا

 

توانگری نیکو

 

امام صادق سلام الله علیه :
 

 

غِنًى یَحْجُزُکَ عَنِ ٱلظُّلْمِ

 

خَیْرٌ مِنْ فَقْرٍ یَحْمِلُکَ عَلَى ٱلْإِثْمِ؛

 

 

توانگرى اى که از ظلم بازت دارد،

 

بهتر از فقرى است که به گناهکارى وادارت کند.
 

 

کافی، جلد ۵، ص ۷۲؛

منتخب میزان الحکمه، ص 988.

 

علماء دین و برکت

 

رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم :

 

 

اَلْمُفْتُونَ سَادَةُ الْعُلَماءِ وَ الْفُقَهاءُ قادَةٌ اُخِذَ عَلَیْهِمْ اَدَاءُ مَواثِیقِ الْعِلْمِ

 

وَ الْجُلُوسُ اِلَیْهِمْ بَرَکَةٌ وَ النَّظَرُ اِلَیْهِمْ نُورٌ؛

 

 

فتوا دهندگان، بزرگانِ دانشمندان‏‌اند و فقیهان، پیشوایانى هستند

 

که از آنان بر اداى پیمان علم تعهد گرفته شده است،

 

نشستن نزد آنان برکت است و نگاه به آنان روشنى است.

 

 

تاریخ بغداد، جلد ۴، ص ۱۵۹.