سحرخیزی و برکت

 

رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم :

 

 

بَاکِرُوا طَـلَبَ الرِّزْقِ وَ الْحَوائِجِ فَاِنَّ الْغُدُوَّ بَرَکَةٌ وَ نَجَاحٌ.
 

 

در پى روزى و نیازها، سحرخیز باشید؛

 

چرا که حرکت در آغاز روز، مایه‌ی برکت و پیروزى است.

 

 

اَلْمُعْجَمُ الْاَوْسَط، جلد ۷، ص ۱۹۴، حدیث ۷۲۵۰.

 

پرهیز از دنیا

 

رسول خدا صلّى الله علیه و آله و سلّم :
 

 

إذا أحَبَّ اللهُ عَبْداً حَمَاهُ الدُّنْیا

 

کَمَا یَظَلُّ أحَدُکُمْ یَحْمی سَقِیمَهُ الْمَاءَ؛

 

 

خداوند، هرگاه بنده‌اى را دوست بدارد، او را از دنیا پرهیز مى‌دهد،

 

چنان که هر یک از شما همواره بیمارش را از آب، پرهیز مى‌دهد.
 

 

سُنَنِ التِرْمِذِی، جلد ۴، ص ۳۸۱، حدیث ۲۰۳۶؛

دنیا و آخرت از نگاه قرآن و حدیث، جلد 1، ص 332.

 

سلام و برکت

 

رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم :

 

 

إِذٰا دَخَلَ أحَدُکُمْ بَیْتَهُ فَلْیُسَلِّمْ،

 

فَإِنَّهُ یُنْزِلُهُ ٱلْبَرَکَةَ وَ تُؤْنِسُهُ ٱلْمَلٰائِکَةُ؛
 

 

هرگاه یکى از شما به خانه‌ی خود وارد مى‏‌شود، سلام کند؛ چرا که

 

سلام برکت مى‌آورد و فرشتگان با سلام دهنده انس مى‏‌گیرند. 

 

 

عِلَلُ الشَّرایِع، جلد۲، ص ۵۸۳، حدیث ۲۳.

 

اعمال دشمنان اهل بیت علیهم السلام

 

امام صادق سلام الله علیه :
 

 

لا یُبالِی النّاصِبُ صَلّى‏ أمْ  زَنى،

 

وهذِهِ الْآیَةُ نَزَلَتْ فِیهِم (عَامِلَةٌ نَّاصِبَةٌ * تَصْلَى‏ نَارًا حَامِیَةً)؛

 

 

آن که پرچم دشمنى (با اهل بیت علیهم السلام‏) را برافراشته است،

 

تفاوت نمى‌کند که نماز بخواند یا زنا کند،

 

و این آیه در باره این گونه افراد نازل شده است:

 

(کار کرده و رنج ( ِ بیهوده) کشیده، در آتشى سوزان وارد مى‌‏شود).
 

 

کافی، جلد ۸، ص ۱۶۰؛

شناخت‌نامه نماز، جلد 2، ص 592.

 

آرزوی جبرئیل علیه السلام

 

رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم :

 

 

یَا عَلِیُّ! تَمَنَّی جَبْرئِیلُ اَنْ یَکُونَ مِنْ بَنِی آدَمَ بِسَبْعِ خِصَالٍ

 

وَ هِیَ الصَّلَوة فِی الْجَمَاعَةِ وَ مُجَالَسَةُ الْعُلَمَاءَ وَ الصُّلْحُ بَیْنَ الاِثْنَیْنِ

 

وَ اِکْرَامُ الْیَتِیمِ وَ عِیَادَةُ الْمَرِیضِ وَ تَشْیِیعُ الْجَنَازةِ

 

وَ سَقْیُ الْمَاءِ فِی الْحَجِّ  فَاحْرُصْ عَلَی ذَلِکَ؛

 

 

ای علی! جبرئیل به سبب هفت خصلت، آرزو داشت که

 

از فرزندان آدم باشد، آن خصلت‌ها (عبارت است از:)

 

نماز را به جماعت خواندن، همنشینی با دانشمندان،

 

آشتی دادن بین دو نفر، احترام نهادن (و خدمت به) یتیم،

 

عیادت بیمار، و تشییع جنازه کردن و آب دادن در حجّ؛

 

پس (علی جان!) بر (حفظ) این خصلت‌ها حریص باش.

 

 

مواعظ العددیه، ص 195.

 

از پیامدهای شرابخواری

 

رسول خدا صلّى الله علیه و آله و سلّم :
 

 

شارِبُ الْخَمْرِ لا یَقْبَلُ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ صَلاتَهُ أرْبَعِینَ یَوْماً

 

فَإِنْ ماتَ فِی الْأَرْبَعِینَ مَاتَ کافِراً؛

 

 

خداوند، نماز شرابخوار را تا چهل روز نمى‏‌پذیرد

 

و اگر او در این چهل روز بمیرد، کافر مرده است.
 

 

کتاب مَنْ لا یَحْضُرُهُ الْفَقِیه، جلد ۴، ص ۳۵۴؛

شناخت‌نامه نماز، جلد 2، ص 598.

 

نتیجه پیروی از هوای نفس

 

امیرالمؤمنین علی سلام الله علیه :
 

 

اُوصِیکُمْ بِمُجانَبَةِ الْهَوى فَإِنَّ الْهَوى یَدْعُو إلَى الْعَمْىِ

 

وَ هُوَ الضَّلالُ فِی الْآخِرَةِ وَ الدُّنْیا؛

 

 

شما را به دورى گُزیدن از هواى نفْس، سفارش مى‌کنم؛

 

چرا که هواى نفس، به کورى (ـِ دل و بینش) فرا مى‌خوانَد و آن،

 

(باعثِ) گمراهى در آخرت و دنیاست.
 

 

دَعائِمُ الْإسلام، جلد ۲، ص ۳۵۰؛

فرهنگ‌نامه بصیرت، ص 134.

 

ذکر نام خدا و برکت

 

رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم :

 

 

قٰالَ ٱلله‏ُ عَزَّ وَ جَلَّ ... إِذٰا قٰالَ ٱلْعَبْدُ:

 

«بِسْمِ ٱلله‏ِ ٱلرَّحْمٰنِ ٱلرَّحیٖمِ» قٰالَ ٱلله‏ُ ـ جَلَّ جَلٰالُهُ ـ :

 

بَدَأ عَبْدىٖ بِٱسْمىٖ، وَ حَقَّ عَلَىَّ أنْ أُتَمِّمَ لَهُ أُمُورَهُ

 

وَ أُبٰارِکَ لَهُ فىٖ أحْوٰالِهِ؛

 

 

خداوند فرمود: « ... هرگاه بنده بگوید:

 

بسم الله‏ الرحمن الرحیم، خداى متعال می‌گوید:

 

بنده‌ی من با نام من آغاز کرد بر من است که

 

کارهایش را به انجام رسانم و او را در همه حال، برکت دهم»

 

 

عیون اخبار الرضا، جلد ۲، ص ۲۶۹، حدیث ۵۹.

 

برای آخرت

 

امیرُالْمُؤمنین علی سلام الله علیه :

 

 

فِی الدُّنْیا حَییٖتُمْ،

 

وَ لِلْآخِرَةِ خُلِقْتُمْ؛

 

 

در دنیا زندگى مى‌کنید؛

 

امّا براى آخرت، آفریده شده‌اید.
 

 

عیون أخبار الرضا، جلد ۱، ص ۲۹۸، حدیث ۵۶؛

دنیا و آخرت از نگاه قرآن و حدیث جلد 1، ص 56.

 

ثمره نصیحت

 

امیرالمؤمنین علی سلام الله علیه :

 

 

اَلنُّصْحُ یُثْمِرُ الْمُحَبَّةَ؛

 

 

خیرخواهی، محبّت به بار می‌آورد.

 

 

غُرَرَالْحِکَم، حکمت ۸۴۴؛

میزان الحکمه، جلد 12، ص 214.