آبرویت را حفظ کن

 

امام باقر سلام الله علیه :

 

 

 

إِعْلَمْ

 

أنَّ طٰالِبَ ٱلْحٰاجَةِ لَمْ یُکْرِمْ وَجْهَهُ عَنْ مَسْألَتِکَ

 

فَأکْرِمْ وَجْهَکَ عَنْ رَدِّهِ؛

 

 

 

بدان که

 

درخواست کننده‌ی حاجت، با اظهارِ حاجت پیشِ تو

 

آبرویش را حفظ نکرده است،

 

 

پس تو آبرویت را حفظ کن و به او جوابِ ردّ مده.

 

 

 

تُحَفُ العُقول، ص 299.

 

پرهیز از چاپلوسی و حسد

 

امام باقر سلام الله علیه :

 

 

لَیْسَ مِنْ أخْلٰاقِ ٱلْمُؤْمِنِ ٱلْمَلَقُ وَ ٱلْحَسَدُ

 

إِلّٰا فیٖ طَلَبِ ٱلْعِلْمِ؛

 

 

چاپلوسى و رَشک بردن،

 

جز در طلبِ دانش، از اخلاق مؤمن نیست.

 

 

گزیده تُحَفُ العُقول، ص 48.

 

تفکّر عمیق

 

امیرُالمؤمنین علی سلام الله علیه :
 

 

مَنْ أکْثَرَ ٱلْفِکْرَ فیٖمٰا تَعَلَّمَ أتْقَنَ عِلْمَهُ،

 

وَ فَهِمَ مٰا لَمْ یَکُنْ یَفْهَمُ؛
 

 

هر که در آنچه آموخته است بسیار اندیشه کند،

 

دانش خود را استوار گرداند؛

 

و آنچه را نمى فهمیده است، بفهمد.
 

 

غُرَرُ الْحِکَم، حکمت ۸۹۱۷؛

میزانُ الْحِکْمَة، جلد 9، ص 229.
 

انتظار فرج

 

امام رضا سلام الله علیه :
 

 

مَا أَحْسَنَ الصَّبْرَ وَ انْتِظارَ الْفَرَجِ .. فَعَلَیْکُمْ بِالصَّبْرِ؛

 

فَإِنَّهُ إنَّما یَجی‏ءُ الْفَرَجُ عَلَى الْیَأْسِ؛
 

 

شکیبایى کردن و انتظار فَرَج کشیدن، چه نیکوست! ...

 

پس شکیبا باشید که فَرَج (گشایش)، هنگام ناامیدى مى‌‏رسد.
 

 

کمالُ الدِّین، ص ۶۴۵، حدیث ۵؛

دانشنامه امام مهدی (علیه السلام)، جلد 5، ص 376.
 

نام خدا با خط خوش

 

رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم :

 

 

مَنْ کَتَبَ «بِسْمِ ٱلله ٱلرَّحْمٰنِ ٱلرَّحیٖمِ»

 

فَجَوَّدَهُ  تَعْظِیٖمَاً  لِلهِ  فَقَدْ غَفَرَ ٱللهُ  لَهُ

 

 

هر کس «بسم الله الرحمن الرحیم» را با خط خوش بنویسد

 

تا بزرگیِ خدا را پاس دارد خدا نیز وی را ببخشاید.

 

 

مستدرک الوسائل، جلد 8، ص 433.
 

چهار واقعیت

 

امام رضا سلام الله علیه :

 

 

لَیْسَتْ لِبَخیٖلٍ رٰاحَةٌ، وَ لٰا لِحَسُودٍ لَذَّةٌ،

 

وَ لٰا لِمُلُوکٍ وَفٰاءٌ، وَ لٰا لِکَذُوبٍ مُرُوَّةٌ؛

 

 

بخیل را آسایش نیست، و حسود را لذّت نیست،

 

و پادشاهان را وفا نیست، و دروغگو را مروّت نیست.

 

 

بحارالانوار، جلد 10، ص 73؛

میزان الحکمه، جلد 4، ص 312.
 

یاد خدا

رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم :

 

 

کُلُّ کِتٰابٍ لٰایُبْدَأُ فِیٖهِ بِذِکْرِ ٱللهِ فَهُوَ أقْطَعُ

 

 

هر نوشته‌ای که با یادِ خدا آغاز نشود ناتمام است.

 

مستدرک الوسائل، جلد 8، ص 434.